Κάθε χρόνο, τα μεσάνυχτα της 23ης του Δεκέμβρη, τα μέλη και οι φίλοι της “Μυήσεως” τηρούν το έθιμο των καλάντων. Με τα φαναράκια τους στο χέρι, ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές και γούνες, περπατούν στα σκοτεινά παραδοσιακά σοκάκια της παλιάς Καστοριάς, στις γειτονιές του Ντολτσό και του Απόζαρι, και ψάλλουν τα Κόλεντα, τα Καστοριανά παραδοσιακά Κάλαντα, χτυπώντας από σπίτι σε σπίτι τις ξύλινες βαριές πόρτες που κοσμούν τα λιθόστρωτα δρομάκια. Τα Κόλεντα διαφέρουν από σπίτι σε σπίτι, καθώς αποδίδουν διαφορετικές ευχές ανάλογα με την ιδιαιτερότητα της κάθε οικογένειας. Οι στίχοι διαφέρουν για τον δάσκαλο, το μικρό παιδί, τον Μητροπολίτη, τον ξενιτεμένο ή για την κόρη που ετοιμάζει τον γάμο της. Οι “νοικοκυραίοι” ακούγοντας τις ευχές με τη συνοδεία ακορντεόν και κιθάρας ανοίγουν τις πόρτες των αρχοντικών τους και υποδέχονται στις χιονισμένες τους αυλές αυτούς τους “αλλοτινούς” καλαντίζοντες για να ανταλλάξουν καλοχρονιάτικες ευχές και να κεράσουν κρασί και χριστουγεννιάτικους μεζέδες. Έτσι η ζεστασιά της παρέας επικρατεί του ψύχους των πρώτων πρωινών ωρών της παραμονής των Χριστουγέννων και το ραντεβού ανανεώνεται από χρόνο σε χρόνο.