Ήταν και πάλι σαν εκείνα τα χρόνια που χτυπούσαμε τις πόρτες ανήμερα των Χριστουγέννων και τραγουδούσαμε τα κάλαντα με το τριγωνάκι στο χέρι…
Έτσι και σήμερα ζήσαμε τέτοιες όμορφες στιγμές! Στιγμές με όμορφους ανθρώπους, μια κιθάρα σε μια αγκαλιά, φαναράκια και χαρούμενες, γιορτινές φωνές να ηχούν σε ολόκληρη την παλιά πόλη…μέσα στα στολισμένα πλακόστρωτα στενά που γυάλιζαν από την αστραφτερή, ολόλευκη πάχνη…
Και μόλις κάποιος άκουγε μέσα απο το ζεστό του σπιτικό αυτές τις μελωδίες, άνοιγε με απορία την κουρτίνα του παραθύρου του, χαμογελούσε και μονομιάς άνοιγε την εξώπορτα του για να μας κεράσει ότι νοστιμιά είχε…Μελομακάρονα, σοκολατάκια, κουραμπιέδες σπιτικό κρασί και λικέρ…και το καλύτερο απ’όλα…, ενώ η ώρα κόντευε δύο τα ξημερώματα, στην τελευταία γειτονιά, μας περίμενε ένα τραπέζι γεμάτο πεντανόστιμα φαγητά, που από μακρυά τα έβλεπες να αχνίζουν και να μοσχοβολούν τον τόπο οι μυρωδιές τους. Μόλις τα είχαν βγάλει από τον φούρνο και την κατσαρόλα για μας.
Μόνο για μας!
Η βραδιά έκλεισε όμορφα με το τραγούδι…”Να φάμε και να πιούμε…άιντε να περνάς, να καλοπερνάς”!Ήταν το κατάλληλο θαρρώ!
Τσουγκρίσαμε για μια τελευταία φορά τα ποτήρια μας, ευχηθήκαμε “ευτυχισμένα Χριστούγεννα” και ο καθένας, νυσταγμένος μεν αλλά με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του, αποχωρούσε σιωπηλά για το σπίτι του, λαχταρώντας φυσικά το ζεστό κρεβάτι του.
Είμαι σίγουρη, πως σήμερα, τα όνειρά μας θα είναι όντως γλυκά!
